ఆ ఊరు 28 ఏళ్లకు నవ్వింది

పసిపాపల బోసినవ్వులు చూస్తే ఎవరైనా తమ కష్టాలన్నీ మరిచిపోతారు. పిల్లలతో ఆడుతుంటే కాలమే తెలియకుండా గడిచిపోతుంది. ఆ ఊళ్లో మాత్రం అలాంటి అవకాశం లేదు. అక్కడ బోసి నవ్వు చూసి 28 ఏళ్లయింది. 1987 లో అక్కడ ఓ బిడ్డ పుట్టింది. మళ్లీ పిల్లలు లేరు. ఎట్టకేలకు ఆ ఊళ్లో ఓ బిడ్డ పుట్టింది.లేక లేక పుట్టిన ఆ బిడ్డను చూసి ఊరే పులకించి సంబరాలు చేసుకుంది. అదేమిటి అక్కడి ప్రజలకు ఏదైనా ఆరోగ్య సమస్యా లేక యుద్ధ భీభత్సానికి, రపాయనిక దాడులకు గురైందా అంటే అలాంటిదేం లేదు. మరి ఇంకేంటి వారి సమస్య? అక్కడి సమస్య చూస్తే భూగోళమంతటా మానవులందరికీ ఒకటే సమస్యా అనిపిస్తుంది. మనలాగే ఆ పట్టణానికీ వలస పెద్ద సమస్య. జీవనం కరువై అక్కడి వారంతా వలస వెళ్లిపోయారు. ఆ ఊరుపేరు ఆస్టానా. ఇటలీ లోని పర్వతప్రాంతంలో ఉన్న ఓ చిన్న అందమైన పట్టణం. అక్కడి అందాలను చూస్తే వెనక్కు రావాలనిపించదు.

అయితే ఏం. పర్వత శిఖరం వద్ద ఉన్న ఆ ఊరుకు ఎలాంటి సౌకర్యాలు లేవు. ఎవరూ పలకరించేవారు పని ఇచ్చేవారు లేరు. తిండికే గడవని పరిస్థితి. దీంతో వలసలు మొదలయ్యాయి. ఒకప్పుడు 1000 మంది ఉన్న ఆ ఊళ్లో ఇప్పుడు 84 మంది మిగిలారు. అది కూడా పనులుచేసుకొనే శక్తిలేనివాళ్లు. ఇప్పుడు జన్మించిన చిన్నారి ​పాబ్లో తల్లిదండ్రులు సిల్వియా, జో లు కూడా పాప పుట్టగానే వలస వెళ్లేందుకు సిద్ధంగా ఉన్నారు. ఊరు పెద్దలు వారిని బతిమిలాడి ఎలాగోలా ఉండేందుకు ఒప్పించారు. ఇప్పుడు ప్రభుత్వం ఇలాంటి పట్టణాల కోసం ప్రత్యేకంగా ఏమైనా చేయాలని యోచిస్తోంది. ఇక్కడికి సమీపంలో మరో అందమైన పట్టణం ఉంది. అక్కడికి ఏటాఆరు లక్షలమంది టూరిస్టులు వస్తారు. అక్కడి జనాభా ఉండే ఇళ్లు మాత్రం కేవలం 6. అక్కడ గతంలో మూడు వేలమంది ఉండేవారు. ఇలా పర్వత ప్రాంతాల పట్టణాలది ఒక్కొక్కటీ ఓ దీనగాథ.